Naturalna szczupłość – dlaczego nie mogę przytyć?
Jesz bez umiaru, a waga ani drgnie? A może znasz kogoś w swoim otoczeniu, kto objada się dowoli, a jego sylwetka wciąż pozostaje szczupła? Co takiego kryje się za fenomenem naturalnej szczupłości? I co w sytuacji, gdy chcesz przytyć?
Spis treści
- Chcę przytyć!
- Naturalna szczupłość – co to jest, definicja, diagnostyka
- Czy można mało ważyć i być zdrowym?
- Wszystkiemu winne są geny?
- Hipoteza oszczędnego genu
- Otyłych łatwiej zjeść
- A może jednak Twoja… kupa?
- Czy to oznacza, że nie ma dla mnie szansy na przytycie?
Chcę przytyć!
Duża część naszego społeczeństwa zmaga się z problemem otyłości, ale każdy z nas zna osobę, która może jeść bez umiaru, a jej sylwetka w dalszym ciągu pozostaje szczupła. Czym wyjątkowym (a może uciążliwym?) natura obdarzyła osoby, które tak jak reszta społeczeństwa żyją w środowisku sprzyjającym przejadaniu się, a mimo tego ich masa ciała waha się w wąskich granicach? A może to właśnie Ty chcesz przytyć, ale pomimo Twoich starań wskazówka wagi ani drgnie? To wina genów czy Twojej diety? Rozkładamy temat na łopatki.
Naturalna szczupłość – co to jest, definicja, diagnostyka
Masz problem ze zwiększeniem masy ciała, ale jednocześnie nie cierpisz na anoreksję? Być może należysz do osób, których bolączki z niską masą ciała określa się terminem przewlekła (ang. persistent thinness) lub naturalna (ang. constitutional thinness) szczupłość [1,2].
Przypadłość ta dotyczy Cię, jeżeli masz bardzo niski wskaźnik masy ciała (BMI<18,5 kg/m2), ale jednocześnie nie stwierdzasz u siebie z tego powodu żadnych dodatkowych problemów zdrowotnych. Dodatkowo Twój poziom tkanki tłuszczowej powinien mieścić w granicach normy, a masa ciała pozostawać stabilna na przestrzeni minionego czasu.
Jeżeli jesteś naturalnie szczupłą osobę raczej nie zaobserwujesz u siebie problemów psychologicznych, takich jak niechęć do wybranych pokarmów, odmawianie sobie jedzenia na przemian z napadami objadania się czy też perfekcjonizmu [3]. Są to istotne różnice względem osób cierpiących na anoreksję, bądź inną formę zaburzeń odżywiania. Zwróć proszę na to uwagę.
Twoja gospodarka hormonalna nie powinna odbiegać od normy w porównaniu do osób z prawidłową masą ciała. Jeżeli jesteś natomiast kobietą nie powinnaś także zauważyć u siebie zaburzeń miesiączkowania [4].
Przeczytaj także: Brak miesiączki – czy dieta może go powodować?
No i lekko demotywująca informacja, jeżeli jesteś naturalnie szczupłą osobą. Osoby takie jak ty często wykazują chęć zwiększenia swojej masy ciała, jednak pomimo tego, że dostarczają podobnych ilości energii co osoby o prawidłowej masie ciała, nie są one w stanie skutecznie tego celu zrealizować [5,6].
Spokojnie, na pewno przytycie w Twoim przypadku może być nieco trudniejsze, ale jesteśmy gotowi pomóc Ci się zmierzyć z tym wyzwaniem.
Potrzebujesz konsultacji z dietetykiem? Przestań się dręczyć i oddaj się w ręce specjalisty. Pomogliśmy ponad 20 000 osób osiągnąć cel, a nasza opinia w Google to 5/5 na podstawie ponad 390 opinii. Szybkie, smaczne i indywidualne diety online to nasza specjalność.
Czy można mało ważyć i być zdrowym?
Czujesz frustrację z powodu swojej niskiej masy ciała? Irytuje cię to, że nie możesz przytyć? Te uczucia towarzyszą także innym osobom z naturalna szczupłością, co pogorsza ich jakoś życia [3], być może także Twoją.
Jednak naturalna szczupłość to nie tylko negatywne emocje. Możesz doświadczać zaburzeń obrotu tkanki kostnej, czego konsekwencją jest niższa masa kostna i inne niekorzystne zmiany jakościowe kości [7]. Brzmi to trochę jak naukowy bełkot, ale chodzi o to, że łatwiej możesz złamać sobie kości, a w przyszłości szybciej nabawić się osteoporozy.
Przeczytaj także: Zajadanie stresu i emocji – jak przestać jeść emocjonalnie?
Wszystkiemu winne są geny?
Przyczyny przewlekłej szczupłości nie są do końca poznane, ale dużą rolę w tej kwestii odgrywają czynniki genetyczne [4].
Wśród osób z naturalną szczupłością obserwuje się m.in. większą aktywność brunatnej tkanki tłuszczowej (jest to tzw. dobry tłuszcz, którego zadaniem jest utrzymanie ciepła w organizmie), czy też zmienioną aktywność kontroli łaknienia (wcześniejsze odczuwanie sytości), które związane jest z częstszym podjadaniem (mniejsze porcje, ale częściej) [4]. Zwróć uwagę przy kolejnej okazji czy nie masz tendencji do częstego podjadania.
Hipoteza oszczędnego genu
Z punktu ewolucyjnego mamy dwie konkurencyjne hipotezy, które tłumaczą fenomen otyłości wśród ludzi. „Hipoteza oszczędnego genu” zakłada, że w wyniku powtarzających się okresów głodu nasze geny ewoluowały w kierunku efektywnego gromadzenia tłuszczu, aby przygotować się na następny epizod głodu [8]. Czasy się rzecz jasna zmieniły i w krajach rozwiniętych częściej mamy do czynienia z nadmiarem jedzenia, aniżeli jego brakiem. Zjawisko to w połączeniu z „oszczędnymi genami” miałoby teoretycznie tłumaczyć problem otyłości na świecie.
Otyłych łatwiej zjeść
Otyłość jest zjawiskiem powszechnym, ale większość osób mimo wszystko utrzymuje prawidłową masę ciała (w skali świata), często funkcjonując w tym samym środowisku. Z tego powodu wysnuta została alternatywna hipoteza „hipoteza dryfującego genu” [8].
Gdyby nasi dawni przodkowie byli otyli zostaliby poddani brutalnej selekcji naturalnej. Otyła osoba jest po prostu łatwiejszą ofiarą dla drapieżników. Jednak około 2 miliony lat temu drapieżnictwo przestało być istotnym zagrożeniem dzięki rozwojowi zachowań społecznych, broni oraz ognia. Brak drapieżników pozwolił na losowe mieszanie się i dryfowanie genów odpowiedzianych za gromadzenie tkanki tłuszczowej. Hipoteza ta ma tłumaczyć, dlaczego otyłość dotyka tylko część społeczeństwa, a pozostałe osoby są przed nią „chronione”.
Zmierzam do tego, że niekoniecznie twój problem ze zwiększeniem masy ciała musi wpasować się w profil osoby z naturalną szczupłością. Po prostu Twój organizm może lepiej radzić sobie z precyzyjnym regulowaniem masy ciała w wąskich granicach.
Na przykład celowo przekarmiane małpy przestawały jeść nawet przez 35 dni [9]. Zjawisko to określa się hipofagią, czyli ograniczeniem spożywania pokarmu. Podobny mechanizm obronny obserwuje się także u ludzi [10].
W innym badaniu przekarmiano przez 100 dni 12 par bliźniąt (monozygotycznych) [11]. W tym okresie uczestnicy zjedli około 84 000 nadprogramowych kilokalorii. Wszystkie pary bliźniąt zwiększyły swoją masę ciała średnio o 8 kg, chociaż pomiędzy poszczególnymi parami występowały sporo różnice. Jednak co jest najciekawsze to fakt, że po 4 miesiącach „trzymania” się swojej standardowej diety masa ciała wszystkich bliźniąt właściwie wróciła do punktu wyjścia.
W dużym skrócie, nasz organizm dysponuje mechanizmem (mechanizmami?) obronnymi, które uniemożliwiają trwałe zwiększenie masy ciała [12], jednak nie u każdego ten mechanizm działa tak samo sprawnie.
A może jednak Twoja… kupa?
Inną ciekawą hipotezą, która może potencjalnie wyjaśniać problem ze zwiększeniem masy ciała niektórych osób jest ograniczone wchłanianie energii z pożywienia.
Okazuje się, że nie wszystkie kalorie dostarczone z jedzeniem są wchłaniane w przewodzie pokarmowym. Mało tego, nawet przyswojone składniki odżywcze mogą zostać wydalane razem z moczem. Z reguły aspekt ten jest pomijany w równaniu bilansu energetycznego, ale…
Ilość kalorii wydalana razem z kupą może być całkiem pokaźna. Energia wydalana razem z kałem jest bardzo zróżnicowana. Niektórzy pozbywają się w ten sposób jedynie 1-2% dostarczonej z pożywieniem energii, ale u niektórych odsetek ten wynosi nawet 10%! [13].
W jednym z badań uczestnicy przejadali się o 150% względem zapotrzebowania energetycznego. Jedna z osób wydaliła razem z kałem ~500 kcal/dzień, z kolei inna tylko ~80 kcal/dzień [14]. To ponad sześciokrotna różnica!
Osoby z naturalną szczupłością nie różnią się od osób z prawidłową masą ciała pod względem ilości wydalanego tłuszczu razem z kałem [5]. Niewyjaśnioną kwestią pozostaje jednak wchłanianie węglowodanów oraz białka w przewodzie pokarmowym [13].
Ciekawostką zamykającą temat niech będzie badanie, w którym zaobserwowano, że osoby z naturalną szczupłością wydalały w ciągu dnia, razem z moczem, większe ilości aminokwasów [6]. Mechanizm ten również może częściowo tłumaczyć Twoje trudności z przytyciem.
Przeczytaj także: Dieta na masę bez zalewania się tłuszczem! Darmowy jadłospis
Czy to oznacza, że nie ma dla mnie szansy na przytycie?
Nie wiemy jak wiele osób boryka się z problemem naturalnej szczupłości [2]. Zanim jednak usprawiedliwisz swoje niepowodzenia niekorzystną loterią genetyczną, dokładnie przeanalizuj swój jadłospis! Być może Twoja waga stoi w miejscu nie ze względu na naturalną szczupłość lub inne uwarunkowania genetyczne a z powodu niedopilnowanego bilansu kalorycznego.
Specjalnie dla Ciebie przygotowaliśmy krótki poradnik jak budować masę bez zalewania. To jeszcze nie koniec, czeka na Ciebie także gotowa dieta na 4000 kcal!
Piśmiennictwo
- Slof, R., S. Mazzeo, and C.M. Bulik, Characteristics of Women with Persistent Thinness. Obesity Research, 2003. 11(8): p. 971-977.
- Estour, B., B. Galusca, and N. Germain, Constitutional Thinness and Anorexia Nervosa: A Possible Misdiagnosis? Frontiers in Endocrinology, 2014. 5(175).
- Estour, B., et al., Differentiating constitutional thinness from anorexia nervosa in DSM 5 era. Psychoneuroendocrinology, 2017. 84: p. 94-100.
- BAILLY, M., et al., Definition and diagnosis of constitutional thinness: a systematic review. British Journal of Nutrition, 2020: p. 1-30.
- Ling, Y., et al., Persistent low body weight in humans is associated with higher mitochondrial activity in white adipose tissue. The American journal of clinical nutrition, 2019. 110(3): p. 605-616.
- Ling, Y., et al., Resistance to lean mass gain in constitutional thinness in free‐living conditions is not overpassed by overfeeding. Journal of Cachexia, Sarcopenia and Muscle, 2020.
- Galusca, B., et al., Constitutional thinness: unusual human phenotype of low bone quality. The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism, 2008. 93(1): p. 110-117.
- Speakman, John R. “A nonadaptive scenario explaining the genetic predisposition to obesity: the “predation release” hypothesis.” Cell metabolism 6.1 (2007): 5-12.
- Jen, Kai-Lin Catherine, and Barbara C. Hansen. “Feeding behavior during experimentally induced obesity in monkeys.” Physiology & behavior 33.6 (1984): 863-869.
- Roberts, Susan B., et al. “Energy expenditure and subsequent nutrient intakes in overfed young men.” American Journal of Physiology-Regulatory, Integrative and Comparative Physiology 259.3 (1990): R461-R469.
- Bouchard, Claude, et al. “Overfeeding in identical twins: 5-year postoverfeeding results.” Metabolism 45.8 (1996): 1042-1050.
- Lund, Jens, et al. “The unidentified hormonal defense against weight gain.” PLoS biology 18.2 (2020): e3000629.
- Lund, J., Z. Gerhart-Hines, and C. Clemmensen, Role of Energy Excretion in Human Body Weight Regulation. Trends in Endocrinology & Metabolism, 2020. 31(10): p. 705-708.
- Basolo, A., et al., Effects of underfeeding and oral vancomycin on gut microbiome and nutrient absorption in humans. Nature Medicine, 2020. 26(4): p. 589-598.